Donderdag 22 december 2011…Minder? Meer!

Vorige week ging ik Margo ophalen bij het kinderdagverblijf voor de passing van de zitorthese. Ik liep langs het keukentje richting haar klas. Enkele leidsters hadden pauze. Er werd druk gepraat, er werd gelachen. Ik werd vrolijk begroet. Ook in de klas was de sfeer heel gemoedelijk. Heel gewoon. Helemaal niets te merken van onzekerheden. Ik vroeg of er nog nieuws was, maar nee. Het gaat van dag tot dag. Er zijn veel gesprekken, er is veel overleg. De leidsters worden goed op de hoogte gehouden door hun leidinggevende, zo begreep ik van één van de juffen. En natuurlijk blijft er voor hun de spanning en onzekerheid welke consequenties de financiële problemen binnen Zonnehuizen voor hun zullen hebben. Maar wat de leidsters stuk voor stuk uitspraken is hun grote zorg voor de kinderen. De kinderen zijn voor hen het állerbelangrijkste. Zíj mogen niet de dupe worden van de financiële problemen. Dat staat buiten kijf. De leidsters maken zich ogenschijnlijk niet zo druk over het bestaan van hun eigen baan, als wel over het welzijn van de kinderen. Bovendien willen ze zó graag dat de sfeer binnen Heimdal blijft zoals ie is. De sfeer, de antroposofische activiteiten, de saamhorigheid. Het betekent zoveel voor hen. Heeft geeft hen zelf zoveel kracht en voldoening. Voor ons als ouders van een zorgintensief kind is het geweldig om te horen en te voelen dat de leidsters zich zo inzetten voor de kwetsbare kinderen. We boffen met zulke lieve juffen voor Margo!

En dan lees ik vanmorgen de krant. Ik lees over de geslaagde lancering van de Sojoezraket met de Nederlandse astronaut. Ik lees over gedoe met borstimplantaten. En ik lees over Zonnehuizen. Ik zet mijn kopje koffie aan de kant en lees het artikel nog eens. Triest vind ik het. Ik kan het bijna niet geloven.

‘Het personeel van zorginstelling Zonnehuizen krijgt maar een deel van het decembersalaris gestort. De rest volgt later, verzekert de interim- bestuurder in een brief aan het personeel. Wanneer de volledige betaling volgt, kan hij niet zeggen. Het personeel krijgt de volledige eindejaarsuitkering uitbetaald, aangevuld met een klein deel van het bruto salaris. De instelling heeft niet genoeg geld in kas om het salaris volledig uit te betalen.’

Ze krijgen minder, maar ze verdienen wat ons betreft zóveel meer!