Zaterdag 3 december 2011…Alweer een brief.

Vandaag krijgen we alweer een brief van Zonnehuizen met de post. Naast dezelfde brief die we donderdag al ontvingen, zit er nog een A4-tje in de envelop. ‘Beste kinderen en jongeren’ staat in de aanhef van deze brief. In eenvoudige taal wordt de stand van zaken bij Zonnehuizen in deze brief geschetst. Klare taal; ‘…er is veel meer geld uitgegeven dan we hadden…’  In de volgende alinea lees ik;  ‘…er is geld voor eten, medicijnen en ook voor de salarissen van de medewerkers in de maand december. Hoe het daarna verder gaat, gaan we vertellen zodra we dat weten…’

Ik wankel. Ik duw de brieven terug in de envelop. Mijn gedachten dwalen af. December? En daarna? Zijn we te naïef geweest om al die tijd te denken dat het goed komt? Om te denken dat de bakker het brood blijft brengen? Om te denken dat de taxi’s zullen blijven rijden?

Om weer helder te kunnen denken, hoef je vaak alleen van perspectief te veranderen. Maar het lukt me niet. Nog niet.