Vrijdag 16 december 2011…De kerstezel.

“Ik heb zo’n zin in vanavond. Die gasten zijn altijd zó enthousiast!” Ruud en Yvon komen terug van het kinderkoor. Ze hebben gezongen bij de kruidenier die op de kleintjes let en straks mogen ze gaan optreden bij KansPlus. Wij zijn ook aangesloten bij dit belangennetwerk voor verstandelijk gehandicapten, maar we maken slechts weinig gebruik van hun activiteiten.

Na het avondeten gaan we naar het clubhuis van KansPlus. Margo gaat mee zodat ook zij kan genieten van het kerstspel van de gehandicapten en het optreden van het kinderkoor. In het clubhuis voegen Ruud en Yvon zich bij de rest van de kinderen. Ik zoek met Margo een plaatsje in de zaal. Overal staan rijen stoelen. Ik ga aan de zijkant zitten, een beetje achterin. Dat lijkt me het handigst. De zaal is sfeervol ingericht. Margo heeft er weinig oog voor. Ze is wat slaperig. Ze wordt niet eens wakker van het rumoer dat veroorzaakt wordt door de mensen die inmiddels binnen zijn. Het wordt donker in de zaal. De kinderen van het koortje komen twee aan twee, met elk een kaarsje in hand, over de rode loper, binnenlopen. Ze zingen ‘Jingle Bells’. Het is een mooi tafereel. Ze dragen allemaal een rode kerstmuts. Na het eerste lied worden de toneelspelers van de avond aangekondigd. De ene loopt moeizaam, de ander wordt ondersteund door een begeleider, maar ook zij gaan allemaal over de rode loper richting het podium. Het toneelspel wordt afgewisseld door de liedjes van het koortje. We luisteren naar ‘Last Christmas’, een moderne versie van ‘Bon Noël’ en ‘Feliz Navidad’ en een rapversie van ‘De herdertjes lagen bij nachten’. Margo krijgt er weinig van mee. Ze slaapt in haar rolstoel. Totdat de begintune van 'De kerstezel' klinkt. Ze richt zich op. Haar ademhaling gaat wat sneller als de zang begint. Ineens is ze helder en wakker. Ze hoort het. Het is Ruud. Hij zingt bescheiden, maar uit volle borst. De kerstmuts zakt een beetje over zijn oren. Zijn wangen hebben een blos in dezelfde kleur als zijn muts. Ruud zingt het hele nummer in z’n eentje, af en toe een regel van het koor of van ‘Marjolein’. Margo kan hem goed zien én horen. Ze geniet vol trots...en ik ook.

Aan het einde van het toneelspel en het optreden van het koor komen Ruud en Yvon opgetogen naar ons toe. Ze hebben ieder een kerst-mok gevuld met popcorn. “Was het leuk, Margo?” Margo straalt en kijkt trots naar haar broer. Ik maak Ruud een groot compliment. “Dank je, mam.” Hij lacht en deelt zijn popcorn met Margo.

Op verzoek van Ruud een filmpje uit de oude doos in plaats van onze home-video!