Woensdag 14 december 2011…Afspraak met de schoenmaker.

Naar aanleiding van het dubbele consult van enkele weken geleden zou ik een afspraak maken bij de schoenmaker. Die afspraak schoof ik vooruit. Iedere keer was er wel wat. En toen ik eindelijk bij hem was, viel het niet mee om een gezamenlijke open plek in onze agenda te vinden. Maar vanavond komt hij bij ons thuis.

Margo is wat slaperig. Ze laat het gewriemel aan haar voeten goed toe. De schoenmaker bekijkt de rode drukplekken aan de zijkant van Margo’s enkels. De binnenkant van de arthrodesekokers, ter hoohte van de enkels, kunnen nog zachter gemaakt worden. Hij stelt voor om deze polstering dan ook direct aan te brengen om de drukplekken te verminderen. De kokers gaan in zijn koffertje. Terwijl we vertellen over de spontane beenbreuk die Margo zo’n half jaar geleden heeft gehad , bekijkt de schoenmaker de orthopedische schoenen. We hebben zelf het idee dat het gewrik, dat nodig was voor het aandoen van de schoenen, heeft bijgedragen aan de botbreuk. Sindsdien heeft Margo dan ook nooit meer de schoenen aangehad. Ze gaan gewoon niet ver genoeg open om haar voeten inclusief de kokers er gemakkelijk in te schuiven. Volgens de schoenmaker moet het geen probleem zijn om de schoenopening te vergroten. Hij zal hiervoor een lapje zilverkleurig leer moeten bestellen. Dat kan even duren. Maar daarna kan hij van dat zilverkleurige leer een grotere tong maken die dan de vergrote opening zal bedekken. We vinden het een prima plan. Dus ook de orthopedische schoenen gaan in zijn koffer. De schoenmaker belooft de polstering van de arthrodesekokers vanavond nog aan te passen en bij ons af te geven.
Hij houdt zijn woord. Een half uur later al is de schoenmaker er alweer. De binnenkanten van de kokers zijn lekker zacht bekleed.