Zondag 27 november 2011…Gewoon logeren. 

“Yes!” roept Yvon. “Een sms van papa op jouw mobiel. Dat hij nu aanrijdt!” Yvon klapt het natte scherm van de douche, waar ik achter sta, iets opzij. “Mag ik iets terug sturen?” Met mijn goedkeuring vertrekt ze weer. Ze is helemaal blij. Even later zoek ik in mijn gedeelte van de kledingkast naar het jurkje dat ik vandaag wil aantrekken. Yvon staat naast me en kijkt in de spiegel. Ze ritst haar nieuwe Adidas vestje, zo’n zwarte met gouden strepen, wat verder dicht. “Wil je weten wat ik aan papa heb gestuurd?” Yvon laat mij het schermpje van mijn mobiel zien. ‘We zien je graag thuiskomen. Groetjes. PS Ik heb een geweldig nieuw vest.’

Gerard is vanaf vrijdagmiddag in de Ardennen. Samen met diverse collega’s van het werk is hij voor een studiebijeenkomst in België geweest. Twee dagen en twee nachten was hij er niet. Blijkbaar voelde het voor haar veel langer. Ontelbare malen heeft Yvon me verteld dat ze papa toch wel erg mist. Dat het stil is in huis zonder papa, die altijd de grappenmaker is. Papa zou zus hebben gezegd. Papa zou zo hebben gedaan. Af en toe wist ik niet meer wat ik haar moest antwoorden. “Margo is ook logeren. Mis je haar ook zo erg?” is mijn uitvlucht op de zoveelste reactie van haar. “Nee, maar zij is gewóón logeren!”