Dinsdag 11 november 2014…Ouderparticipatie.

Er zijn veel ouders en verwanten van de bewoners van de drie woonhuizen naar de ouderavond gekomen. Aan de oproep voor deze ouderavond met als thema ‘Ouderparticipatie’ is goed gehoor gegeven. Ik krijg koffie aangereikt en voeg me in de kring met mensen die ik nog steeds niet allemaal ken. Het maakt dat ik me niet echt op mijn gemak voel. Enkele ouders van de jongeren uit Margo’s woonhuis knikken naar me als blijk van herkenning en begroeting.

De locatiemanager heet iedereen welkom en opent de bijeenkomst door iedereen te herinneren aan de datum van vandaag. Elf november; het feest van Sint Maarten. De manager laat een ansichtkaart zien met Sint Maarten en zijn mantel. Sint Maarten, de Romein die op zijn reis een bedelaar tegenkwam maar hem geen geld kon geven. Sint Maarten sneed zijn mantel met zijn zwaard in twee delen en schonk de ene helft aan de bedelaar, de andere helft hield hij zelf.

Voor de locatiemanager is dit verhaal een bruggetje naar het thema van deze bijeenkomst. Gezien de ontwikkelingen in de zorg wil hij op deze avond polsen hoe gewillig de ouders en verwanten van de bewoners zijn om te delen in de zorg. Volgens hem komt hij er niet onderuit om in de toekomst de hulp van ouders en verwanten in te schakelen. Om zijn toekomstbeeld kracht bij te zetten is er iemand die uitleg geeft over de financiële kant van de zorgvraag van de bewoners. De vrouw legt één en ander uit over de inkomsten en uitgaven van de woonhuizen, de personeelskosten en de dienstroosters. En dan vooral waarop bezuinigd kan worden middels de hulp van ouders en verwanten. Een keer een schuurtje schilderen of de kamer van zijn of haar kind een grondige schoonmaakbeurt geven, is voor niemand een probleem blijkt al snel uit de reacties. Maar als ter sprake komt dat een artsenbezoek voor een bewoner samen met een ouder in plaats van een begeleider enorm zou besparen op de personeelskosten, ontstaat er meteen een discussie. Voor de één is het geen probleem, voor de ander is het onoverkomelijk. Ik luister naar de voors en tegens, maar meng me niet in de discussie. De bezwaren die worden aangedragen zijn aannemelijk en wellicht denk ik er ook zo over als ik, net als die verwante, de zestig gepasseerd ben. De manager heeft op deze avond in elk geval een aardig beeld van de voor- en nadelen van zijn ideeën over ouderparticipatie gekregen.

Het is stil in huis als ik thuiskom. De kinderen slapen en Gerard zit te puzzelen. Hij is nieuwsgierig naar wat er gezegd is. Ik vertel hem over de mogelijke toekomstplannen en onze bijdrage in de zorg voor Margo. Margo is nu nog een aantal nachten bij ons thuis terwijl het woonhuis de volledige woonindicatie heeft. We doen alle artsenbezoeken en wat al niet meer (nog) allemaal zelf. We zouden niet anders willen, dat voorop gesteld. Maar we zijn het er samen over eens dat wij op dit moment als ouders aardig participeren.