Dinsdag 9 december 2014…Levering orthese.

Het was mijn idee om vandaag de kerstboom te zetten, maar de dozen staan nog op de zolder. Gisterenmiddag belde namelijk de AWBZ-conulente dat vanmiddag de zitorthese van Margo geleverd kan worden. Of ik daar ook bij kan zijn, wilde ze weten. Uiteraard gaat dat voor alles.

Ik loop vanmiddag het klaslokaal van Margo in en verontschuldig mezelf dat ik wat later ben dan afgesproken. De dichte mist zorgde ervoor dat het allemaal niet zo vlotte in het verkeer. Terwijl ik met de juf sta te kletsen, klinkt er een bekend, maar verwaand kuchje uit de bedbox. Alsof ik geroepen word. Ik ben in de veronderstelling dat Margo al mee is met de orthesemaker. Als ik naar de bedbox loop, zie ik dat Margo er in ligt. “Hé vriendin, ben jij hier!” Margo kijkt me lachend aan. De juf vertelt me dat de orthesemaker in de zaal is en al sleutelt aan de rolstoel. “Ja, logisch dat jij dan hier ligt te chillen!” Ik open de deurtjes van de bedbox en ga naast Margo zitten. Ik vertel even met Margo over de ochtend en dat ze straks met mij mee naar huis mag. Daarna loop ik naar de zaal waar de orthesemaker me begroet. Hij verontschuldigt de AWBZ-consulente die zich bij hem had afgemeld. De nieuwe orthese staat al op het rolstoelframe. Ik zie het voornamelijk aan de kleur. 

Op het eerste gezicht lijkt het verschil in de ortheses niet zo groot. “Wacht maar tot Margo er straks in zit!” lacht de orthesemaker. Hij sleutelt nog wat, stelt de armleuningen en de hoofdsteun opnieuw af. Hij trekt een vernieuwde hoes over de orthese heen en de stoel is klaar. Ik loop samen met de orthesemaker naar het klaslokaal van Margo. De orthesemaker zet de rolstoel bij de bedbox en stelt voor dat hij Margo tilt in plaats van dat ik dat doe. Margo kijkt de orthesemaker indringend aan. “Vindt jij dat ook goed jongedame?” vraagt hij haar met zijn amusante Twentse accent. Margo lacht als blijk van goedkeuring. En nadat de orthesemaker Margo in de rolstoel heeft gezet, blijft Margo hem volgen bij hetgeen hij doet. “Nou, nou, sjanserd!” lacht de juf, die er inmiddels ook bij is komen staan. “Gisteren was je ook al aan het sjansen met de monteur van de tillift.” Tot groot genoegen van Margo vertelt de juf over de aandacht die Margo daags van te voren ook al had weten te krijgen.

We bekijken samen hoe Margo zit. Haar linker been wordt veel meer gesteund en ze lijkt niet meer naar links te hangen met haar bovenlichaam, zoals ook de bedoeling was. Wel komen we tot de ontdekking dat het werkblad er niet goed meer opgeschoven kan worden. De uitsparing is te smal nu de orthese blijkbaar wat breder is geworden. De orthesemaker gaat dat opnemen met de AWBZ-consulente. Zij zal dat verder moeten regelen met een monteur omdat het werkblad een onderdeel is van de rolstoel zelf.

We bedanken de orthesemaker voor zijn snelle werk. Margo en ik drinken nog wat voordat we naar huis gaan. De taxi’s staan dan al te wachten op de parkeerplaats want ook voor de andere kinderen is het bijna tijd om naar huis te gaan. Vervelend genoeg staan de taxi’s zo geparkeerd dat ik met onze bus niet weg kan rijden. We wachten geduldig onze beurt maar af. De chauffeurs lopen al af en aan met de kinderen en vertrekken gauw genoeg om beurten. Als de parkeerplaats vrij is gaan ook wij huiswaarts.