Donderdag 16 oktober 2014…Evaluatie van de spraakcomputer.

Samen met Margo’s persoonlijk begeleidsters van zowel het kinderdagverblijf als van het woonhuis zit ik vanmorgen met de adviseur van de oogbestuurde spraakcomputer om de tafel. Hij vraagt naar de communicatieve vorderingen van Margo. We zijn alle drie niet super enthousiast. Margo blijft een beetje hangen in het vragen om drinken en de keuze van haar broodbeleg. Dat ze dit kan kiezen is natuurlijk super, maar haar gevoelens zoals ze die in de proefperiode uitte bijvoorbeeld, hebben we niet meer zo vaak van haar gehoord.

De adviseur bekijkt de keuzekaarten die we hebben gemaakt. Hij heeft al snel een oordeel. Hij denkt dat de keuzekaarten te abstract zijn. Dat we het meer moeten zien in de beleving. Niet alleen een keuze van broodbeleg bijvoorbeeld, maar ook van ‘lekker’ en ‘niet lekker’. Zo kun je ook een activiteit kiezen, maar deze ook ‘leuk’ of ‘niet leuk’ vinden. Daarnaast verschillen de pagina’s in hun raster. De voorkeur van de adviseur gaat er naar uit alle pagina’s met dezelfde indeling te gebruiken. Hij denkt dat Margo haar ogen kan fixeren op kleinere vakjes en stelt voor een raster van vier bij vier te gebruiken. Vier vakjes horizontaal en vier verticaal. “Dat kan ze makkelijk!” klinkt het overtuigd. De adviseur past behendig de startpagina aan. Hij maakt de randen meteen wat breder en maakt ze grijs. Hopla, een heel ander aangezicht. Veel sprekender. Hij laat ons zien wat het doet als we de vakjes inkleuren per categorie en geeft ons nog wat meer tips voor het vertier. “Laat haar zelf een filmpje kiezen. Converteren en invoegen!” zegt hij lachend. Hij kon mijn vragende blik voorspellen en kijkt de beide begeleidsters aan die net als ik hun schouders ophalen. De adviseur heeft al lang in de gaten dat dat ons petje te boven gaat. Het maken en invullen van de keuzekaarten gaat ons prima af. En het invoegen van kleuren gaat ons ook lukken, maar wanneer het meer computerinhoudelijk is, haken we alle drie af. De adviseur stelt voor dat we iemand zoeken met meer computerkennis. “Voor iemand in de ICT-wereld is dit een peulenschil. Diegene zou zich voor jullie erg nuttig kunnen maken met een uurtje in de week in plaats van dat ie naar die saaie voetbalwedstrijd kijkt!” lacht de adviseur. In een dagdeel kan de adviseur ‘onze ICT-er’ bijspijkeren over het besturingsprogramma zodat we er alle kanten mee opkunnen en die persoon voor ons een vraagbaak is. Lijkt me een goed plan om het technische stuk uit handen te geven, maar toch dicht in de buurt te hebben.