Maandag 13 oktober 2014…Orthese passen.

Ik heb Margo opgehaald op Heimdal en zoek een parkeerplaats bij het revalidatiecentrum. Als ik Margo uit onze bus rij, zie ik hoe de orthesemaker zijn bus parkeert in de rij naast ons. We begroeten elkaar en samen lopen we naar de pasruimte waar we een afspraak hebben met de ergotherapeute. We zijn blijkbaar niet de enige die een afspraak hebben. Er staan nog twee leveranciers met hun cliënten. Onze ergotherpeute komt aanlopen en doet het verzoek aan de anderen om een andere ruimte te zoeken. Ze verwijst hen naar de receptie en wenkt ons binnen. Ondertussen moppert ze over de vernieuwde logistiek binnen het revalidatiecentrum die z’n vruchten duidelijk (nog) niet afwerpt. Margo is rustig gestemd, maar begint te lachen over het gemopper van de ergotherapeute.

De ergotherapeute en de orthesemaker bekijken hoe Margo erbij zit. Ze zijn het beide met mij eens dat Margo niet meer goed zit in de huidige orthese. Een nieuwe orthese lijkt geen overbodige luxe en dus zet de orthesemaker alles klaar voor het aanmeten van een nieuwe orthese. De ergotherapeute zet het raam open. “Vinden jullie toch niet erg, hoop ik?” Voor we haar kunnen antwoorden vraagt ze mij hoe oud ik ben en of ik ook al last heb van de opvliegers. En zo gaat het gesprek ineens over vrouwenkwaaltjes en in hoeverre we daar wel of geen last van hebben. De orthesemaker lacht wat en gaat rustig zijn gang. Margo zit inmiddels al in de soort zitzak die vacuüm is gezogen en haar lijf volledig omhult. En net zoals andere keren ontspant haar dat zodanig dat ze in slaap valt. “Ik denk dat ik het zo wel heb,” zegt hij. 

Lachend staat de ergotherapeute op en bekijkt hoe Margo erbij zit. Hier en daar wordt de orthese nog wat gecorrigeerd en zijn we uiteindelijk allemaal tevreden over het resultaat. Margo is wakker geworden van het voorzichtige geduw aan haar lijf. We tillen haar uit de verharde zitzak, die de mal vormt voor de nieuwe orthese, en zetten haar in haar eigen rolstoel. De orthesemaker schrijft wat getallen op de mal en zet hier en daar een krijtstreepje. De ergotherapeute maakt wat aantekeningen voor een kort verslag voor de AWBZ-consulente. Zij kon er vanmiddag niet bijzijn, maar met een goede onderbouwing van de ergotherapeute kan zij de goedkeuring voor een nieuwe orthese afgeven. En zo kan iedereen aan de slag; met de orthese, het verslag, het regelen van de goedkeuring. En wij? Wij moeten wachten op een telefoontje dat de zitorthese klaar is.