Dinsdag 15 november 2011 (1)…Telefoontje ergotherapeute.

Ik heb gisteren al veel vooruit gewerkt, maar de was krijg ik niet weggewerkt vandaag. Drie volle manden staan er nog. Ik zoek uit wat de komende dagen nodig is en strijk die paar kledingstukken. Ik ben onrustig. Kunnen we nu wel of kunnen we nu niet naar Maastricht morgen?

Ik word gebeld. Ik heb de ergotherapeute aan de lijn. “Mij vallen de schoenen niet snel uit,” hoor ik haar zeggen, “maar hier ben ik erg verbaasd over.” Ze heeft contact gehad met de gemeente. Ze heeft de situatie rondom Margo’s rolstoel uitgelegd en ze kreeg meteen fiat voor een compleet nieuwe rolstoel. “Zonder motiverend verslag?” vraag ik haar verheugd, maar ook verbaasd dat dit zo gemakkelijk lijkt te gaan verlopen. “Daar lijkt het inderdaad op.” Zowel de ergotherapeute als ik klinken wat opgewonden. Dat zijn we allebei niet gewend.

Een afspraak bij de ergotherapeute samen met de orthesebouwer en de (nieuwe) rolstoelfirma kan in ingepland gaan worden.