Zaterdag 8 oktober 2011…Droomvlucht.

“Iets voor jou?! Kunnen we gratis kaartjes winnen voor een musical.” Gerard kwam een poosje geleden thuis met de wekelijkse boodschappen. De caissière had hem attent gemaakt op de actiecode op de kassabon. Ik bekeek de website die ook de kassabon vermeld stond. Het was niet alleen een kwestie van het invullen van de actiecode. Nee, met maximaal driehonderd karakters zou ik moeten aangeven waarom juist ik in aanmerking zou moeten komen voor vier gratis kaartjes voor de voorpremière van de musical ‘Droomvlucht’. En dan moest deze tekst ook nog eens betrekking hebben de op de inhoud van de musical. Ik had nog nooit van deze musical gehoord. Via wat zoekwerk op het internet zag ik wat trailers. Ik las dat deze nieuwste musical het wonderlijke verhaal vertelde van het meisje Lila, dat zich vergeten voelde in het drukke bestaan van haar ouders. En dat wanneer Lila bij haar oma logeert, er een betoverende reis start naar een wereld die alleen in dromen kan bestaan. Volgens de aanbeveling is het een sprookjesachtig avontuur waaruit je niet meer wilt ontwaken, waarin elfen en trollen echt bestaan en waar dromen werkelijkheid worden zolang je er in durft te geloven.

De kassabon bleef rondslingeren op het aanrecht en hing uiteindelijk een hele poos op het prikbord. Op de laatste dag dat je een kans kon maken deed ik een inzending. Driehonderd karakters zijn er niet veel. Maar uiteindelijk kreeg ik, met wat passen en met meten, wat op papier. Of ja, op het computerscherm.

‘Gevangen door het Rett-syndroom neemt onze dochter ons mee in een wereld waarin wij in onze stoutste dromen nooit waren geweest. Een wereld vol beperkingen, sprekende ogen en wringende handen. Een wereld waarin haar broer en zus soms worden vergeten in het zorgende bestaan van hun ouders. Daarom wil ik met mijn man en onze twee jongste wegdromen in Droomvlucht.’

Met een druk op de knop ‘verzenden’ deden we een gooi naar gratis kaartjes. En warempel. Mijn inzending bleek, zo mailde de jury een paar dagen later al, tot de winnende te behoren. Wij mogen aanwezig zijn bij de voorpremière.

Vanmorgen lopen we met z’n vieren over de rode loper Theater De Efteling binnen. In het roodpluchen theaterrestaurant drinken we een kop koffie. We verruilen onze bevestigingsmail in voor vier echte musicalkaartjes en nemen onze plaatsen in op rij twaalf. Ruud en Yvon zitten tussen ons in. Ze waren minder enthousiast dan ik had verwacht toen we hen vertelden over de gewonnen kaartjes. Het leek hun maar een kleuterachtige musical. “Pff, over elfen en trollen…!” “En dat ook nog op een zaterdagmiddag!” Maar inmiddels kijken ze rond in het theater waar ze nog nooit zijn geweest en zitten ze relaxed te wachten op wat komen gaat. Net als wij. Een medewerkster van de betreffende supermarktketen heet onsvan harte welkom. Ze vertelt aan de overvolle zaal dat wij allen tot de tweehonderd winnaars behoren van de ruim zesduizend inzenders. Yvon stoot me aan. “Wauw, mama, goed gedaan van je!”

Niet veel later begint de familievoorstelling. We laten ons meevoeren in de wereld van de betoverende musical. We wanen we ons achter de horizon omringd met hemelburchten. We bevinden ons in het kleurige bloemenrijk van de elfen en elfenkoning Oberon. Dan weer begeven we ons in het sombere woud van trollenkoning Furius en zijn trollen. We dromen met open ogen, kijken en luisteren...

“Als je steeds opnieuw durft te dromen,

reikt je droom tot voorbij de nacht,

op die vlucht van je leven

ben je sterk en vrij,

kun je meer dan je altijd dacht

en zo vind je je eigen kracht.”