Woensdag 6 oktober 2011…Teddystof.

Het schapenvacht is heerlijk. Margo vind het heerlijk als haar armen er op rusten. Het is dik en wel een meter lang. Ik had gedacht om het door midden te knippen zodat het nagenoeg op het rolstoelblad past. Een kleinere vacht kan dan op het blad blijven liggen als ze naar school gaat. Bij nader inzien ben ik bang dat de haren loslaten en dat het erg gaat pluizen als ik het doorknip. Maar behalve dat zijn de lange, witte haren ook niet echt makkelijk schoon te houden. Het schapenvacht is niet te wassen. Niet echt hygiënisch dus. Ik kan niet van de juffen verlangen dat ze zich om het schapenvacht bekommeren. Het schapenvacht wordt niet verknipt. We houden het voor thuis. Voor na schooltijd.

Het zette oma aan het denken. Oma is creatief en handig en heeft voor heel veel dingen een oplossing. Behalve dat, heeft ze ook nog van alles op haar hobbykamer wat van pas kan komen. En als zij het niet heeft dat kent ze wel iemand anders die het heeft. En dus verraste ze ons vanmorgen met een creatief werkstukje. Ze naaide ze een hoesje van teddystof. Lekker zacht. Met elastiek zit het dekje om het rolstoelblad vast. Het past precies. Het bedekt slechts de helft van het blad op de plek waar Margo’s ellebogen leunen. Zo kan een slabber op de hoek van het blad liggen zonder dat ie het hoesje vies maakt. Maar zo heeft ook een bordje of een beker geen wiebelige onderkant. Oma maakte er meteen drie, twee witte en een rode. Zo kunnen ze beurtelings in de was. Super zo’n handige, meedenkende lieve oma! Bedankt mam!