Dinsdag 25 oktober 2011…Blauwe plek.

“Shit! Wat is dit nu weer?!” Ik zet de schone borden, die ik net uit de vaatwasser haal, op het aanrecht en loop Margo’s kamer in. Gerard is Margo aan het verzorgen. “Moet je zien!” Hij wijst naar haar linker knie. Helemaal bont en blauw. Een plek van wel tien centimeter in de rondte.

We beredeneren wat er gebeurd kan zijn. Margo heeft het weekend gelogeerd. Er waren geen bijzonderheden volgens het verslag in het schrift. Gisteren was ze bij Pieter. Als er iets was voorgevallen had hij het zeker wel tegen ons gezegd. Maar wat is er dan toch gebeurd? De zijkant van Margo’s knie is helemaal blauw. Aan de binnenkant van haar been. Dat gebeurt niet zo maar. Gerard smeert voorzichtig de homeopatische zalf op de zere knie. Het ziet er waarschijnlijk erger uit dan het is. Margo vertrekt geen spier. Als ze aangekleed is, zet Gerard haar in de rolstoel. En dan zien we het. Haar knie drukt tegen het scharnierpunt van het rolstoelblad. Dat is altijd al, maar gisteravond was Margo erg onrustig in haar stoel. Haar benen zwierden alle kanten op. Ze ‘schopte’ vooral met haar linker been. Daarmee heeft ze hoogstwaarschijnlijk steeds met haar knie het ijzeren bevestigingspunt van de stang geraakt. Jeetje. Hoe kwetsbaar is ze dat ze zelfs in haar eigen rolstoel zich zo kan bezeren?