Zondag 3 oktober…Weerzien.

Zijn laarzen zijn nat. Zijn broek zit vol modder. Ruud gooit zijn scoutingdas op de tuintafel. Hij zet zijn rechtervoet af tegen de linker en andersom. De laarzen liggen op de mat. Zijn voeten laten natte sporen achter op de keukenvloer.

“Heeyyy, Margooootje!!” Hij houdt zijn armen gespreid om haar te kunnen begroeten. Het boek, waaruit ik voorlees, wordt van het rolstoelblad afgehaald. Het rolstoelblad wordt opzij geklapt om er beter bij te kunnen. Een hele dikke knuffel wordt uitgedeeld. Wat zijn ze blij elkaar weer te zien.

Hij trekt zijn groene blouse, de natte sokken en zijn broek vol modder uit. De vieze kleren liggen, binnenstebuiten gedraaid, op een hoopje naast de rolstoel. Ik krijg een aai over mijn schouder en een vluchtige kus op mijn wang. “Hey mam! Deze scout gaat in bad.”

Het doet me goed dat hij haar zo warm begroet. Zijn trots is écht niet verdwenen. Hij houdt het gewoon even binnenskamers.