Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.
Maandag 1 april 2013…Diazepam!

Tijdens het consult bij de genetica arts, begin maart, bespraken we de medicatie die Margo krijgt. De diazepam kreeg Margo ooit voorgeschreven tegen de onrust. Volgens de genetica arts is de dosering minimaal en zal deze hoeveelheid nog maar weinig effect hebben voor Margo. Hij stelde voor om met dit medicijn te stoppen. De laatste tijd gaat het goed en we gaan dan ook mee in de verandering. Het is nu zo’n drie weken geleden dat Margo de laatste tablet diazepam heeft gehad. Aanvankelijk merkten we geen verschil. Tot ruim een week geleden sliep Margo, voor haar doen, best goed. Maar nu? Het is weer bar en boos. Weinig slaap, veel onrust. Voor haar én voor ons.
Het enige wat er veranderd is, is de diazepam. Vanavond krijgt ze weer een tabletje!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!

Abonneren op: Reacties posten (Atom)