Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.
Vrijdag 3 mei 2013…Goeie gast!

“Ik voel me genaaid!” Ik moet lachen en kijk Ruud aan. We wachten tot we de straat over kunnen steken. Hij heeft een ondeugende blik in zijn ogen. De zon laat zijn zomersproeten alweer kleuren. “Ja, écht!”
Ik heb Ruud gevraagd of hij even mee wilde lopen naar de apotheek. De grote bestelling incontinentiemateriaal voor Margo krijg ik niet in één keer mee. En om de auto voor te rijden vind ik zonde. Het is mooi weer en de apotheek is slechts zo’n honderd meter van ons huis.
Ik draag de grote doos met daarin drie pakken luiers. Ruud draagt de drie pakken tena lady’s aan de hengsels. “Welke gast loopt er nu met tena lady’s over straat?!” “Ach, het is maar een klein stukje.” Ik probeer te ontdekken of zijn commentaar serieus is of dat hij met me dolt. “Ja, zeg nou! Weke gast van twaalf doet zoiets!” Hij zwiert het ene pak van voor naar achter. “Een hele coole gast?!” antwoord ik op een vragende toon als we onze inrit oplopen. Hij lacht en loopt voor me het huis binnen. Ruud zet de drie pakken bij Margo op de badkamer. “Graag gedaan, moeders!” Ik krijg een zoen op mijn wang.

1 opmerking:

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!

Abonneren op: Reacties posten (Atom)